ڪمتر از عـادۍ

بعـضي وقـت ها بایـد ناراحت شوی باید دست از سنگـ بودن بـرداری نشان بده ڪهـ بـرایت مهـم اسـت ڪهـ تـو هم نـاراحـت میـشوی از رفـتا هایشان از حـرف هایشان از قضاوت های ناحقشان عمـرۍ از احسـاسـاتت گفتـی و خندیدند، دروغ میگفتنـد در حالـۍ ڪهـ تـو حـقیقت را میدانـستـے، بگـذار بفهمنـد سـاده نیستۍ نـگـذار مـهـربـانیت مـردم را بـد عـادت ڪنـد تـا هـر طـور کهـ دلـشان خـواست با تـو رفـتـا کـنند مهـربـان بـاش امـا سـاده نهـ ! ببخـش امـا فـرامـوش نه ! بـهـ خـودت حـق بدهـ